Iemand vertelde laatst dat ze de laatste jaren regelmatig enkele dagen in het Gastenhuis van de Abdij van Egmond verblijft. Het is een plaats van gebed en ontmoeting, van rust en stilte, waar iedereen op adem kan komen. Een oord waar men zich erop toelegt ‘vrij te worden voor God’, naar de wapenspreuk van de Abdij: ‘Deo Vacare’.
Vrij worden voor God. Ik moest er even over nadenken…
Het lijkt er op dat we door onze drukke bezigheden moeilijk te bereiken zijn door God. We doen een gebed, eten wat en gaan snel aan ons werk. We lezen misschien een stukje uit de bijbel of beluisteren een podcast in de auto en zijn net op tijd voor de vergadering.
Ook moeders met kinderen worden zo in beslag genomen door de zorg of hebben chronisch slaapgebrek waardoor het nemen van stille tijd een luxe lijkt te zijn.
Door de corona-crisis werden we verplicht stilgezet. Opeens hoefden we niet meer op tijd te zijn. Het gekke was dat het stilzetten niet zozeer betekende dat we ook tot rust kwamen. Zoveel mogelijk moest met allerlei kunst- en vliegwerk online doorgaan en dat kostte voor heel wat mensen ook weer de nodige energie. Voor ons persoonlijk betekende het dagelijks met 6 personen thuis zijn. Natuurlijk is dat een zegen als je bedenkt dat veel mensen vereenzaamden in deze periode, maar tegelijk vroeg het veel flexibiliteit en organisatievermogen. Ik begon te verlangen naar de vakantie…
Niet omdat het moet, maar omdat het mag!
Het woord vakantie komt van vacare: vrij zijn. Ik zag er naar uit om ‘Deo vacare’, vrij te worden voor God. Gewoon weer even dat momentje voor jezelf. Geen mensen om je heen en met aandacht kunnen lezen en zonder binnenstormende jongens te kunnen bidden. Niet omdat het moet, maar omdat het mag!
Heb je ook zo’n last van onrust? Het is eigenlijk het verlangen dat God Zelf in ons legt. Onze Hemelse Vader weet namelijk precies wat we nodig hebben. Hij belooft: als je eerst zoals Maria aan Zijn voeten gaat zitten en je voedt met Jezus’ woorden, zal al het andere waar je je zo druk over maakt in je hoofd, je worden toegeworpen!
Stil zijn en zitten, luisterend bidden, het kost ons moeite. Je krijgt het ook niet zomaar voor elkaar. Maar wie in God gelooft is vrij en om dat te oefenen krijgen we van Hem in ieder geval een dag per week rust.
Wat is jouw manier om te stoppen en te rusten? Heb je een vast moment?
Hoe laat jij je bereiken door God?