Help, ik red het even niet meer zelf! Help, ik overzie het allemaal niet meer! Help, alle zekerheden vallen weg… wat nu?
Als counselor zeg ik dan: “Vraag hulp, doe het niet alleen, praat erover!”
Het is juist een teken van kracht dat je een ander durft te vragen om te helpen wanneer het zelf niet lukt. Zo overbelast je jezelf niet en kun je juist aansterken. Je hoeft niet altijd sterk te blijven en het is juist krachtig om hulp te vragen wanneer dit nodig is.
Maar wat als je het als counselor niet meer trekt?
Het overkwam mij deze zomer…
Allereerst kreeg ik de diagnose van een auto-immuunziekte. Daarnaast kwamen er zorgen om één van de kinderen en was er de constante vraag om flexibiliteit in de corona-crisis.
Het werd me echt teveel! Ik sliep slecht, had allerlei lichamelijke klachten en was vreselijk prikkelbaar. Frustrerend! Ik probeer mensen te helpen om de balans te hervinden en mezelf krijg ik maar niet ‘op de rit’.
Confronterend om te merken hoe moeilijk het is om zèlf hulp te vragen of te aanvaarden!
Hoe komt dat toch? Gelukkig zijn er prachtige verklaringen voor:
“Plaats je het in de context van de wereld waarin we leven, dan is het vrij normaal geworden dat je onafhankelijk wilt zijn. Je wilt zelf je zaken op orde hebben, zelf je leven indelen en zelf de dingen bepalen die goed zijn voor je. Kan een ander zijn overvolle agenda niet aan? Voor jou geen probleem: discipline en wilskracht slepen je er doorheen. Je bent sterk, krachtig en je kunt de hele wereld aan. De normale wetten gelden niet voor jou in dit opzicht.
In een functie als directeur, (key)accountmanager, hulpverlener, coach, etc. is het om hulp vragen vaak nog extra lastig. Hoe onafhankelijker de positie, des te lastiger het is om hulp te vragen.”
Ooooh, vandaar!! Gelukkig het ligt dus niet alleen aan mij…
Het plaatje in het boek van Charlie Mackesy sprak me zo aan:
Hulp vragen en hulp aanvaarden…
Het was het moedigste wat ik deed en het leverde ook wat op: Het gaat weer beter met me!